Zaterdag 12 mei 2018

Pas om 12.00 uur uit bed gekomen, werden wakker gemaakt door een mannetje dat de minibar kwam controleren, anders hadden we volgens Nederlandse tijd nog doorgeslapen. Niets gebruikt uit de minibar, doei. Op zoek naar een tentje om te ontbijten. Kwamen we terecht bij een Chinese tent. Geen koffie wel thee. Ok doe maar een kopje thee. Bestellen een of andere rijstepap voor Paul en een soort van bruine bonen met vissoep voor Conny. De theekopjes kwamen volgens mij uit een poppenhuis, zo klein! De kopjes werden uitgebreid gespoeld aan tafel. Gek genoeg smaakte alles prima, alleen de rijst van Paul was wat minder al was hij wel tevreden.

Naar de groteMallgegaan om een Indonesisch simkaartje te kopen. Daar vonden we een kraampje dat koffie verkocht. Het meeste laten staan omdat het niet te zuipen was.

Vervolgens op jacht naar een OV kaart om met de bus naar station Gambir te gaan. We konden gemakkelijk terecht bij busstation in de nabijheid van het hotel. Vervolgens naar het station Kota een eindje verderop om treinkaartjes kopen voor de reis naar Bandung, aanstaande maandag. Bleek na lang wachten in de rij voor het loket dat dat alleen maar op een ander station mogelijk is waar vanaf ook de trein naar Bandung vertrekt. Nou, dan pakken we toch de bus; we zouden toch al die kant op gaan. We hadden namelijk in de tussentijd contact gehad met Janine en zouden haar treffen in de buurt het National Monument. En dat was weer vlakbij dat station. Eenmaal de kaartjes gekocht; nu dus ook tijdig gereserveerd – bij een vorige reis bleek op de dag zelf de trein al volgeboekt- hadden we wel tijd om naar het National Monument te gaan. We stuitten tussen allerlei kleine kraampjes met vage toeristentroep, op een klein hek dat open stond en (dat kan niet anders) als illegaal toegangspunt fungeerde naar het grote en zwaar omheinde park. In het midden een soort gigantische obelisk die oprijst vanuit een vierkantige mega fruitschaal, maar dan zonder fruit. De top van de obelisk moet een enorme fakkel voorstellen, maar met de gekozen belichting deed het me sterk denken aan een partij kunstig –rechtop-gestapelde bananen. Wel imposant, gezien de grootte en het feit dat het geheel in zo'n groot en weids park staat. En waar het verkeerslawaai wonderlijk genoeg nauwelijks doordringt. Met de ondergaande zon een heel mooi gezicht!

Omdat we toch wat tijd hadden, en het afgesproken adresje nog geen twee kilometer verderop was, besloten we die kant maar op te lopen. Vanaf de app op de telefoon bleken we voor de route een aantal megadrukke straten over te moeten steken, wat neer zou komen op een ware kamikaze actie. Dan maar een tuktuk; daarmee moest die oversteek te maken zijn.

Zou je denken: de chauffeur reed volledig de andere kant op – bleek geen clou te hebben waar het was, ondanks dat ik hem het kaartje en de bestemming had getoond. Hij vroeg het zelfs twee keer aan anderetuktukchauffeurs die hem vervolgens nóg verder uit de buurt verwezen. En ik maar telkens het kaartje tonen... Zo zie je maar. Als ze hier zeggen 'ik begrijp je", dan is dat dus niet gegarandeerd en rij je zomaar 5 kilometer om. Het ritje zou 5000rpkosten, maar ook dat bleek niet goed begrepen, hij wilde 50000. En dan ook nog op de verkeerde plek afgezet. Dubbel afgezet dus. Gaan we niet meer zo doen.

Hebben gezellig met Janine en haar vriend Reza zitten bijkletsen en wat gegeten. Gezellig tentje maar nogal luidruchtige muziek. Toen Mel liet weten samen met Ramon bij Oma te zijn, hebben we geprobeerd te face-timen via de telefoon van Janine. Het kabaal was jammer genoeg teveel om ons verstaanbaar te maken.

Op aanraden van Janine voor de terugrit, gebruik gemaakt van Grab. Een soort Indonesische Uber. Sneller, comfortabeler en vooral de helft goedkoper...! We gaan morgen kijken of we Grab ook kunnen gebruiken. De app is niet voor m'n telefoon beschikbaar (state of the art Windows Phone), maar heb daar wel het Indonesische simkaartje in gestopt. Op m'n tablet heb die app wel kunnen installeren en het Indonesische telefoonnummer van de telefoon opgegeven. Benieuwd of het werkt: gaan we morgen wel zien. Gaan we naar Taman Mini Indonesia, een soort park met overzicht over heel Indonesië.