paul-conny-indonesie2018.reismee.nl

Van Surabaya naar Batu en drie keer geen scheepsrecht

De treinreis gisteren van Yogjakarta naar Surabaya verliep voorspoedig. Geen oponthoud, we raken al aardig geroutineerd met het reizen op deze manier. Bij aankomst stond Harry ons al op te wachten, wat een warm welkom opnieuw! Zes jaar geleden hebben we hem ontmoet als slechtbetaalde chauffeur en in de tussentijd is hij voor zichzelf begonnen. Hij is inmiddels heel succesvol geworden, als zelfstandige chauffeur annex gids annex touroperator. Hij heeft meerdere websites waarmee hij zijn bedrijfje promoot en glimt van trots als hij laat zien dat hij op google altijd bij de eerste drie hits zit als je zoekt naar "tour" of "transport bromo".
Eerst maar naar het hotel dat we hier voor een nachtje hebben geboekt. Een klein maar supermodern ogend geval, strak en clean. Vooral nadruk op dat 'ogend', want bij nader inzien toch behoorlijk smerig. Wat een tegenvaller, maar goed dat dit voor slechts één nachtje was. De uitspanning heet "The Winner Hotel". Het ontbijt bestond uit lauwwarme nasi met een soort kibbeling die duidelijk van de dag tevoren was. Na één stukje beslist terzijde gelegd. Zo'n beetje alleen het gebakken ei was net klaargemaakt. Zo van: wil je nasi van vandaag, dan moet je morgen terugkomen.
Harry kwam ons ophalen en nauwelijks onderweg kreeg Conny al last van haar maag, gauw gestopt bij een benzinepomp zodat ze naar het toilet kon. Ook die hurktoiletten gaan haar steeds gemakkelijker af, we zullen niet op verdere details ingaan. Dat éne stukje kibbeling moet de schuldige zijn geweest, goddank was het ongemak na het toiletbezoek over. Wel bij de eerste de beste supermarkt coca cola gekocht, voor de zekerheid. Wat een loser hotel was dat zeg.

Harry bracht ons naar een museum in Trawulan waar (al sinds 1925) archeologische vondsten worden getoond van een volk dat aan de oorsprong van de Balinese cultuur en en die rond de Bromo heeft gelegen. Dit volk is rond de 13e eeuw uit vrees voor een oorlog met een naburig koninkrijk uitgewaaierd naar de wijde omgeving. Er zijn zelfs drie jaar geleden nieuwe ontdekkingen gedaan van ondergrondse ruimten en gangenstelsels die inmiddels zijn blootgelegd.

De rit vervolgde in de richting Malang. Harry koos een kortere weg naar Batu waar hij een fijn hotelletje wist. Deze weg, bekende hij, had hij nog niet veel vaker genomen en voerde dwars door de bergen en het oerwoud met adembenemende uitzichten. Kronkelige smalle weggetjes, af en toe zo steil omhoog dat de auto nauwelijks verder kwam. Maar wat was dát mooi. Halverwege een eettentje aangedaan waar ter plekke een soort gado gado werd qgemaakt. De roedjak van grof zout, verse katjang, trassi, assem, petis -véél daarvan- , gula jawa, lombok rawit en geraspte onrijpe babybanaan. Geen ketjap, geen knoflook. Alles fujngewreven in een oversized oelekan. Af en toe een beetje water erbij om het smeuiig te maken. Over de tahoe, kool en komkommer. Heb er met m'n neus bovenop gestaan.



De kleine warung bleek pal bij een stroomversnelling te staan met waterval verderop. Midden in de bergen, hoe mooi! Na het nodige geklauter over grote rotsblokken in het ruisende water en uiteraard weer een hoop foto's, ging de rit weer verder. En hoger; even verderop een wel heel fraai uitzichtpunt over het dal. Ook voor Harry de eerste keer dat-ie er een kijkje nam. Wat een mooie route.
Zelfs een heet water bron bezocht, met een aangenaam warm bassin. Overal stroomde warm water door diverse aangelegde stroompjes. We ontdekten al snel een put waar echt heet water door stroomde, de damp sloeg er vanaf. Zeker een graadje of zestig, je kon je hand er maar heel even in houden. Zo uit de berg!

De rit voerde verder, bergafwaarts, meer en meer de bewoonde wereld weer in, in het dal konden we de stad Batu al zien liggen. Hier had Harry een hotelletje op het oog waar we voor een klein bedrag konden overnachten. Hijzelf zocht een vriend in de stad op.
In de tussentijd had Conny een berichtje ontvangen. De vooraf geboekte vlucht via Denpasar naar Flores was door de vliegmaatschappij gecancelled! Zonder alternatieve vlucht, gewoon ingetrokken. De bookingsagent via welke we de vlucht hadden geregeld, gaf aan dat we zelf maar een alternatief moesten zien te regelen. Okeee..? Het reeds betaalde geld kunnen we terugkrijgen, maar pas over een maand ofzo. Lekker dan!


Na aankomst in het overigens prima hotelletje, zaten we koortsachtig de mogelijkheden te onderzoeken. Het verblijf op Flores was al geboekt, dus moesten we uit zien te vogelen hoe dan alsnog daar te komen. Zelf twee aparte vluchten boeken bleek vele malen goedkoper een sneller, dan via één maatschappij met tussenstops naar Flores te komen.
Goed dan. Eerst dan maar de vlucht van Soerabaya naar Denpasar Bali. Eenmaal op Bali zien wel dan wel verder om naar Flores te vliegen. De boeking was op zich gelukt, maar de betaling zou via een geldautomaat moeten worden geregeld. Binnen een uur, anders vervalt-ie weer. Ai, dat hadden we eerder al meegemaakt, en de vorige keer was dat een drama.

Terug op de hotelkamer eventjes tijd om op te frissen. Dat pakte voor Conny verrassend uit, ze stond voor het toilet en vroeg zich af hoe het kontwassysteem binnen de toiletpot dan toch wel werkte, met dat draaiknopje naast de wcbril. Ze draaide eraan en na een fikse waterstraal op haar benen en een hele plas op de vloer kwam ze erachter hoe het zat.

Harry haalde ons op om samen met hem ergens te gaan eten, we gingen dus eerst maar naar een ATM om het geld voor die vlucht over te maken. Jawel, opnieuw een drama; wat we ook probeerden, het lukte niet. Een andere ATM dan maar. Ook niet. Ach, merkte Conny op, dit kan volgens mij ook bij een supermarkt van Indomaret en anders van Alfamart. Proberen we dat toch? Bij de eerste gaf de supermarktmedewerker het na vruchteloze pogingen op. Dan maar naar de buren va de concurrent. Na heel veel vijven en zessen gaf ook daar de bereidwillige kassamedewerker het op. Het systeem bleek, ook voor deze mensen, ondoorgrondelijk. Officieel moest het kunnen, de praktijk bleek een stuk weerbarstiger. We gaven het op, bovendien werd het maar later en later en de maagjes knorden behoorlijk.

Eerst maar wat eten dan, in een zaak met een fraai uitzicht op het dal. Harry kwam tijdens het eten met het idee om op zijn kosten de boeking te doen, konden wij hem vervolgens het geld gewoon betalen. Zogezegd, zo gedaan. Maar ook voor hem gold dat de boeking via een betaalautomaat bevestigd moest worden. Voor de derde keer meldden we ons met z'n drieën bij dezelfde automaat. De beveiligingsman die de tweede keer ons ook al vruchteloos geholpen had, keek er nauwelijks meer van op. Zo snel je hier vaste klant kunt worden zeg. Al helemaal als je door een gezellig etentje opnieuw te laat bij de ATM bent....

Morgen proberen we het opnieuw.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!