Het verblijf in Ende bleek een beeetje een koude douche. Dat mag je letterlijk nemen, er bleek geen warm water en evenmin een wasbak. De airco deed iets te fanatiek z'n werk en met een eenpersoons beddesprei was het dus wat killetjes. Airco uit en het werd gelijk bloedbenauwd in het kleine hotelkamertje. Blij dat dit maar voor één nachtje was.

De trip vervolgde eerst naar het huis waar Soekarno een tijd heeft verbleven in de periode na de oorlog. Hij had er op last van de Nederlanders een jaar of vier huisarrest, men heeft er een museum van gemaakt. Het huis werd van een opknapbeurt voorzien en was gesloten, rond het huis werd alles opnieuw in de verf gezet. Eerst niemand er uit, nu niemand er in, zogezegd.

Vanaf Ende voerde de rit langs de prachtige zuidkust naar het noorden. De weg voerde langs het zogehete Blue Beach. Niet omwille van de azuurblauwe zee, maar ook omdat er blauw gesteente in de aardlagen zit. De stranden liggen bezaaid met lichtblauwe, gladgepolijste stenen. Ze worden er verzameld, gesorteerd op kleur en grootten en over het hele eiland verkocht. Je ziet ze inderdaad veel in stoepen, trappen en betonnen voetpaden, als versiering.

Nog vóór het middaguur streken we neer bij een mooi opgezette rustplaats, eigenlijk een groot uitgevallen warung met heerlijke zitjes direct aan de zee.

Budi, de chauffeur, raadde aan gelijk maar te gaan eten, vanaf daar was het zeker een uur of vier rijden naar het volgende punt. Er arriveerde vers gevangen vis, deze werd gelijk gewassen en in het ijs gelegd. Grappig om te zien: het ijs was gemaakt in langwerpige plastic zakken, werd met een langwerpige steen tot brokken geslagen en over de vis verspreid. Het meisje dat dit moest doen, sloeg daarbij gevoelig op haar eigen duim. Ook die kon maar beter even in het ijs worden gehouden...

Na de buikjes vol te hebben gegeten vervolgde de rit naar de Hot Springs in Soa. De route ging meer landinwaarts waar het landschap vrij plotseling drastisch veranderde. Naar sterk glooiend, een stuk droger en met veel minder begroeiing. Ook heel mooi. In de verte de actieve Obologo vulkaan.

De heetwaterbron leek een beetje als een klein park annex natuurzwembad, maar ontegenzeggelijk van een lang vergane glorie. In vergelijk met alle plaatsen die we tot nu toe hadden bezocht, was het er opmerkelijk druk. Een heel aantal groepen van kinderen maar ook volwassenen en gezinnen waren er neergestreken. Door het rumoer was ook duidelijk het geruis van snelstromend water te horen Al snel ontdekten we een stroomversnelling met een hoop mensen erin. Het water bleek inderdaad behoorlijk warm. We hadden onze zwemspullen mee en hebben heerlijk in de (best hard stromende) stroomversnelling vertoefd. Er bleken er meerdere van te zijn, zo ook een aantal aangelegde bassins. En elk was van een andere temperatuur, die varieerde van warm, naar behoorlijk warm en eentje zelfs héét! Hier zag je het water zelfs uit de bodem omhoog borrelen; niet te dichtbij komen maar. Al zaten daar wel degelijk een paar mensen vrijwel middenin. En, behalve in de aangelegde bassins, overal een behoorlijk sterke stroom van kristalhelder water. Opvallend: geen zwavelgeur. Het gemis aan warm water vanochtend, hebben we ruimschoots gecompenseerd.

We trokken weer verder naar Bajawa, waar we dit keer overnachten. De rit voerde weer verder omhoog de bergen in. De afgronden werden weer dieper, de bomen steeds groter en de bamboe zelfs reusachtig, tot wel 40 meter hoog!

Na aankomst in het prima hotelletje bleek het gevoelig kouder dan we tot nu toe gewend zijn geweest, al zitten we nog maar op een 1000 m hoogte. Samen met Budi nog lekker ietsje verderop gegeten in een klein restaurantje. We werden getrakteerd op verrassend goede live muziek door een plaatselijk bandje. Had trouwens niet eerder Your So Beautiful Tonight van Eric Clapton in een reggae uitvoering gehoord.

Onze chauffeur, Budi heeft wel humor. Het is gebruikelijk dat de chauffeur bij iedere overnachtingsplaats zelf een verblijf regelt regelt. Dat zo goedkoop mogelijk, liefst bij een plaatselijke vriend of kennis. Op mijn vraag waar hij dit keer overnacht merkte hij breed lachend op: "Ik heb de VIP-room verderop", en wees naar een van de bamboe huisjes naast het hotelletje.