paul-conny-indonesie2018.reismee.nl

Laatste etappe, van Ruteng naar Labuanbajo


Na het uitchecken reed Budi in het stadje een piepklein zijstraatje in. Het veranderde al snel in een landweggetje dat een en al kuil en bobbel was. Zelfs te voet zou het een ware hindernisbaan zijn geweest. Maar het loonde de moeite. Flink door elkaar geschud, stapten we uit op een punt dat een adembenemend uitzicht bood op de Spider Ricefields.

Temidden van de toch al zo mooie terrasvormige rijstvelden, komt op de top van een heuvel een heel aantal rijstvelden bij elkaar. De terrassen waaieren heuvelafwaarts breed uit en vormen daarmee een spinnenweb patroon. En dat weer is ingegeven door de plaatselijke traditie en religie.

Een heel eind verderop lag op de vlakte in een dal nog veel meer en grotere spinneweb velden. Hier was de rijstoogst al gaande en de velden lagen er veel droger en geler bij. Over een maand of twee zal de nieuwe aanplant er ook fantastisch mooi fris en groen uit zien, we waren er eigenlijk niet op het beste moment. Op het eerste rijstveld werd overigens drie keer per jaar geoogst, vandaar dat dat er groener uit zag.


De rit ging verder, richting de kust. Vanuit Ruteng dat meer in de bergen ligt, betekende dat opnieuw veel geslinger over de hier en daar behoorlijk smalle en steile weg. Dat deze route mooi maar ook best gevaarlijk is, bleek vanzelf. Vlak na elkaar twee nog maar net verongelukte vrachtwagens. De eerste was een grote tankwagen met benzine die volledig op z'n kop in een diepe greppel lag. De inhoud werd overgepompt in twee kleinere tankwagens. In Nederland zou tot op grote afstand alles zijn afgezet, hier stond iedereen er doodleuk omheen, we konden zonder veel moeite passeren.

Slechts een paar kilometer verderop lag een grote dieplader met een graafmachine op zijn kant. Haarspeldbocht zo kennelijk niet zo nauwkeurig genomen. Ook hier uiteraard een hoop toeschouwers die opgelaten joelden bij iedere personenauto die nog net tussen de vrachtwagen en de vangrail -waarachter een enorm steile en diepe helling- konden manoeuvreren. Conny had hier geen goed gevoel bij en liet Budi en Paul eerst de afgrond passeren onder luid gejoel van de omstanders. Uiteraard een enorme file van vrachtwagens die bergopwaarts wilden, maar er voorlopig niet langs zouden komen.
Bij beide voorvallen waren de cabines nog helemaal intact, het is te hopen dat de bestuurders er goed vanaf gekomen zijn. Pas veel lager, tijdens een korte stop bij een restaurantje in het dorpje onderaan de berg, zagen we een ambulance zich naar boven spoeden.


De rit eindigde in de kustplaats Labuan Bajo. We hebben dit keer gekozen voor een hotel buiten de stad, vlak aan het strand. We zullen hier twee nachtjes vertoeven. Morgen kunnen we voor een sterk verminderd tarief mee op de boot naar Rica, Canaca en nog een eiland. Naast Komodo komt ook op Rica de komodovaraan voor. Hopelijk gaan we ze morgen ook tegenkomen, een lang gekoesterde wens van Conny. Deze boottrip heeft Budi voor ons geregeld bij een vriend van hem. Een hele boot voor ons alleen, wat een luxe!
Nu maar vast (zwem-)spulletjes pakken, het zal vroeg opstaan worden. Na terugkomst blijven we nog een nachtje in dit hotel, daarna vliegen we naar Bali. Waar we dan gaan verblijven gaan we nog wel zien.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!