paul-conny-indonesie2018.reismee.nl

Uitblazen op Bali

Vandaag stond weer geheel in het teken van reizen. Eerst een vlucht van Labuan Bajo op Flores naar Denpasar, Bali. Van tevoren hebben we onze vluchtgegevens vast doorgegeven aan Putu van Anugerah Villas, het hotelletje waar we vier jaar geleden ook al waren neergestreken. Voor de toegang van de aankomsthal op Denpasar zag Conny een drempel over het hoofd waardoor ze languit op de vloer viel. Gelukkig slechts een licht geschaafde knie en wat schrik. Maar ze is op die manier tenminste wel letterlijk Bali binnen komen vallen. Bij aankomst op het vliegveld stond de chauffeur al te wachten. Hij bracht de koffers vast naar de auto, terwijl wij alvast de binnenlandse vlucht van Denpasar naar Jakarta regelden, we waren er nu toch.

Dat de rit naar Amed 3 uur duurde, waren we van de vorige keer vergeten. Onderweg bekroop ons een beetje spijt dat we ons dat niet hadden gerealiseerd. Bij aankomst echter smolt dat gelijk weg, Putu had ons, toen de boeking bij hem binnenkwam, al gelijk herkend en het was een warm weerzien. Hij had nog allerlei details van vier jaar geleden onthouden. De chauffeur bleek overigens de broer van Putu.


Putu was het hotel vier jaar geleden nog druk aan het uitbreiden, het is heel mooi geworden, een heus restaurantgebouw erbij. Het knusse karakter is gelukkig wel behouden gebleven. De directe omgeving is daarentegen wel een heel stuk voller en drukker geworden. Niet zozeer met omvangrijke resorts maar heel erg veel kleine hotelletjes, homestays, guesthouses; het stikt ervan. Maar ook op Amed bleek het aantal toeristen nog erg tegen te vallen. We zijn opnieuw vrijwel de enige gasten. Voor ons is dat gunstig, voor Putu een stuk minder.


's Avonds na het eten zijn we gelijk gaan kijken of het kleine warunkje annex slaapplaats voor chauffeurs, ietsje verderop, er nog is. In het destijds onooglijke tentje aten we vier jaar geleden de heerlijkste kip en vis. Ik vreesde het ergste, maar het bleek er nog te zijn. Flink opgeknapt, maar nog steeds dezelfde vriendelijke vrouw. Grappig, ze herkende ons en wist nog dat ik geen Bahasa sprak.
Zoals de titel al aangeeft, gaan we hier de laatste daagjes van ons verblijf in Indonesië vertoeven. Hooguit kleine uitstapjes hier en daar in de directe omgeving. Daarna de lange reis terug naar huis. Misschien treffen we Cecile en Kees nog op Denpasar, ze vertrekken van daaruit met een andere vlucht naar Nederland.

Voorlopig is dit het laatste verhaal van dit blog, tenzij we natuurlijk weer in gekke situaties terecht komen. Putu heeft ons de kamer toebedeeld met de beste wifi ontvangst, de router staat zelfs op onze kamer. De komende dagen zullen we alsnog foto's proberen te plaatsen bij de verhalen waar ze nog ontbreken. Kom nog eens terug op deze site zou ik zeggen, bij ons weet je maar nooit.

Ook wij niet.



Reacties

Reacties

Annelies

Nog veel plezier de laatste dagen en een goede veilige reis terug naar huis.

Riekje

Jammer dat je al weer terug moet, er is nog zoeveel te zien toch?

Ooit moet ik jullie reisroute maar eens overnemen. Prachtige beelden en verhalen.

Alvast een goede terugreis. Geniet tot en met de laatse seconde !
knufs
Riekje

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!