Onze chauffeur Budi heeft gisteren een vriend zover gekregen dat hij voor ons tweetjes tegen gereduceerd tarief een boottochtje te verzorgen. In de haven hebben we afscheid van Budi genomen, hij was van plan om terug te rijden naar Bajawa in de hoop daar een klantje op te pikken die verder naar Maumere wil reizen. In de haven en op het vliegveld van Labuan Bajo is teveel concurrentie. Bovendien wil het merendeel van de toeristen die hier aankomen, alleen maar naar Komodo en daarna gelijk weer terug naar Bali.

De schipper en zijn maatje hielpen ons aan boord van het voormalige visserbootje. Ze spreken nauwelijks Engels, en lachten vriendelijk bij elke vraag, maar een zinnig woord was nauwelijks met ze te wisselen. De oude dieselmotor werd met de hand aangeslingerd en luidkeels knetterend koos het bootje het ruime -rustige- sop. Met het luide stampen van de diesel was enig taalprobleem ook gelijk niet meer aan de orde. De herrie van die motor overstemde sowieso alles, het wende snel.

Na een dik uur varen langs de kust van Flores en kweenie hoeveel soms piepkleine en grotere eilandjes, bleek het eiland Rica de eerste bestemming. Naast Komodo, dat nog een extra 2 uur varen zou zijn, komt ook hier de Komodovaraan voor. Van een klein deel van het eiland is een toegankelijk natuurpark gemaakt en worden bezoekers door rangers rondgeleid. Zo ook wij. De ranger, voorzien van een manshoge dikke stok vertelde veel over de Komodovaranen, die in ruime mate aanwezig bleken. Kleintjes, maar ook forse exemplaren. En nog tamelijk actief ook, ofschoon het best warm was en ze voornamelijk de schaduw van de gebouwtjes van het bezoekerscentrum op hadden gezocht.

Conny probeerde een foto te maken van een grote groep varanen, maar had niet door dat één van hen zich niet ver achter haar bevond. Hij was ongemerkt om de hoek gekomen. Ze zou zo achteruit lopend op hem zijn gestuit.
Er werd gezegd dat de varanen niet worden gevoerd, ze moeten zelf hun kostje vangen op het eiland. En dat varieert van kleine tot heel grote prooien zoals zwijnen, herten en wilde runderen die op dit eiland ook ruim vertegenwoordigd zijn. Bij de wandeling door het bos (ook onder begeleding) stuitten we op een groep runderen, waar we tamelijk dichtbij konden komen. De gids maande ons plots om ons uit de voeten te maken, de stier van de groep maakte aanstalten om ons weg te jagen. Niet dat wij dat doorhadden...

Nadat de komodovaraan van de bucket list van Conny kon worden geschrapt, ging de boottocht verder naar een klein eiland waar we een frisse duik konden nemen. Met snorkel maskers genieten van het kristalheldere water en het rijke onderwaterleven. De meest waanzinnig gekleurde vissen en visjes gezien, van heel dichtbij. Het gemiddelde aquarium is er niets bij. Bij een volgend eiland was het zo mogelijk nóg bonter. Letterlijk wel te verstaan.

Van piepkleine clownsvisjes -je weet wel, die van Nemo- die in de zee anemonen zwemmen tot uitbundig gekleurde koraalvissen. Als je heel stil lag en je adem inhield, kon je hun geknabbel aan het koraal horen! Er waren erbij die zichtbaar hun territorium verdedigden tegen andere visjes. En ook tegen ons, al hadden we dat niet direct door. Eentje kwam recht op me af, om vlak voor me weer snel weer weg te zwemmen. En weer terug te komen, zelfs tegen mijn zwembril te tikken. Dacht nog "Oh zo leuk...", tot-ie hetzelfde tegen mijn been en arm deed. Het dubbeltje viel, toch maar iets meer uit de buurt. Ook Conny werd hetzelfde duidelijk gemaakt.

Meer dan genoeg te zien, enorme doopvont schelpen, zelfs een (gevaarlijke!) steenvis en pijlstaartrog en een groot stuk koraal waar grote vissen roerloos bleven liggen, met kopje schuin omhoog. Onmiddellijk verschenen poetsvisjes om ze van vuil en parasieten te ontdoen. Zo grappig om te zien; de vissen vormden zo een soort poetsstraatje, netjes wachten tot de volgende aan de beut was! Jammer dat we er geen foto's van hebben kunnen maken. De verleiding om zo'n enorme schelp mee te nemen was bijna niet te weerstaan, het is verboden ze mee te nemen. Gelukkig hebben we de foto's nog.

De tijd vloog voorbij, nog even bij het hotel een duik in het zwembad genomen om het zoute water uit de zwemkleren te spoelen en vroeg naar bed. Morgen naar Bali, de vlucht ernaar toe en het hotelletje van vier jaar geleden in Amed hebben we van hieruit kunnen boeken.